some like it hot

(ph. Julia Gnatowska /  wearing second-hand dress, Modekungen shoes & bag)

  Windowblinds - check. Ice tea - check ( I'm having a do-it-yourself period in my life. My cooking is as good as my acrobatic abilities - it means it's just pathetic. If you don't believe me, let me just tell you - there was a flood near my sink just because I wanted to get the ice from the ice cubes, hitting it with the knife. I just didn't realize the ice was not yet the ice. It was water. Call me a genius.) So, ice tea - check. Hair up - check. Now I can start writing in this hellish heat. I recently noticed that, besides many many things of course, I'm really good at complaining. I mean I'm a master. First I say I love winter, then in the middle of January sitting at home with the red nose, I just wish it was over. I dream about summer, the Sun. The summer came two days ago. And I've already had enought of it.

Zaciągnięte żaluzje - są. Mrożona herbata (czyli wytwór moich Zrób-to-sama starań. Moje poczynania w kuchni są mniej więcej tak zaawansowane, jak mój taniec akrobatyczny - czyli na poziomie żenującym. Świadczyć może o tym fakt, że okolice zlewu nawiedziła powódź, kiedy tłukąc nożem w pojemnik na lód, próbowałam wyciągnąć kostki lodu, a wcześniej nie zdążyłam się zorientować, że substancja w foremce jest jeszcze w stanie ciekłym). Tak więc, mrożona herbata  - jest. Spięte włosy  - obecne. Mogę zacząć pisać w tym przeklętym upale. Doszłam ostatnio do wniosku, że co jak co, ale narzekanie mi wychodzi obłędnie. Niby twierdzę, że kocham zimę, ale w styczniu, siedząc z przemrożonym nosem, przeklinam tę porę roku i wszystko, co z nią związane. Marzę o upałach, marzę o lecie. Dwa dni temu przyszło "lato". Mam już go serdecznie po dziurki w nosie.

Is it really so hard to keep the temperature at the level of 22 degrees Celcius instead of attacking good fellows with 30? People (well...I) are unaccustomed, they wear black in the morning, poor, unconscious of the fact that in six hours they will be dying in the means of public transport.

 Czy tak trudno jest utrzymać idealną pogodę na poziomie 22 stopni Celsjusza? A nie od razu trzydziestoma atakować, ludzie (ja) -  nieprzystosowani, wybierają się rano do szkoły ubrani cali na czarno, biedni, nieświadomi, że za parę godzin prawie skończą swój żywot podczas podróży komunikacją miejską.

But let's stop complaining and head to my outfit. Well, I don't really have much to say about it - the dress was almost forgotten, the shoes are the ones I'm learing how to walk in and the bag is probably in every second post so I know you hate it. And here I just want to tell you that my writing about experiences in the kitchen sounds much better than my mumbo jumbo about clothes. I guess it's time to change the theme of my blog!*

Narzekanie narzekaniem, ale ja powinnam raczej Wam o stroju opowiadać. W sumie dużo do opowiadania tutaj nie ma - sukienka, którą "wygrzebałam" z czeluści szafy, buty, które testuję na krakowskim bruku i torebka, którą już chyba wszyscy znacie i macie serdecznie dość. I tutaj właśnie zauważam, że lepiej wychodzi mi opisywanie kulinarnych przygód albo pogody niż opisywanie ubrań. Chyba zmieniam tematykę bloga.*

*No, I'm not going to change it!  /  Nie, nie - nie zmieniam!